Over Zeeland en de Belgische Kust

Een mini-paradijs

Na de eerste nacht te hebben gespendeerd bij Sas-van-Gent, en een dagje Eeklo te hebben gedaan, ging de rit verder richting Breskens. Het was een mooie rit, op de binnenwegen tussen de Vlaamse velden en dorpjes. Zo’n 45 minuten later kwamen we aan op mini-camping De Boskreek. We werden verwelkomd door de vriendelijkste campingeigenaresse Kitty. Ze liet ons meteen onze plaats zien, en gaf ons een uitleg over wat er op de camping en in de buurt te zien is.

Aangezien onze camper van het zwaardere kaliber is (meer dan 3,5T), kregen we een speciaal voorziene plaats met verharde ondergrond. En wàt voor een plaats was het! We stonden recht tegenover de alpacaweide, die ook huisvesting gaf aan wat kippen en een verdwaalde schildpad. Naast ons hadden we de beste buren, het Vlaamse koppel Lies en Geert met hond Kastaar, die we al wat langer volgend op Instagram. Het duurde dan ook niet lang vooraleer de eerste gesprekken er kwamen en er een nieuwe vriendschap ontstond.

De camping zelf heeft zo’n 25 plaatsen voor tenten, caravans of campers. Er is een centrale blok met heel schoon sanitair: wc’s, douches en wastafels. Er staat een wasmachine en droogkast (te betalen), buiten is er een afwasplaats en ook het chemisch toilet kan je reinigen om de hoek op een discrete plaats.

Heel de camping werd omzoomd door prachtige bloemperken en bomen, en niet te vergeten de boomgaard waarin de meest sappige peren klaar waren om geplukt te worden. Daarbij was er ook nog een grote boerderij (privé) met een prachtige, oude schuur waar wat eigen kweek in werd verkocht. Pièce de résistance was de omgevormde aardappelschuur, die nu dienst doet als ontspanningsruimte.

Pakketjes eten geven

De volgende ochtend werden we gewekt door de haan in de weide tegenover ons en een heerlijk zonnetje. Ideale weersomstandigheden om aan het hoogtepunt van de dag te beginnen: het voederen van de dieren. Campingeigenaar Frank kwam de kinderen uitnodigen om mee de weide op te gaan. Daar gingen ze dan, Sem aan de hand bij Pieterjan, allebei een lach op hun gezicht die er bijna niet meer af te halen was. Eerst mochten ze de alpaca’s wat graan geven. Daarna waren de kippen aan de beurt. Niet veel later werden de alpaca’s aangelijnd om met z’n alleen een wandeling over de camping te gaan maken. Het werd een ervaring om nooit te vergeten door de oudste. De jongste wilde de volgende dag maar graag weer de “pakketjes eten geven”.

Na het voedermoment en een stevig ontbijt, was het tijd om de wandelschoenen aan te trekken en richting het dorp Breskens te wandelen. Het centrum ligt op wandelafstand, en niet veel verder vind je de duinen en de haven terug.

Breskens is een gezellig kustdorpje met winkeltjes en vooral veel horeca. Er is een vissershaven met een vissersmuseum, en aan de andere kant vind je een mooi strand terug met hoge duinen. Je hebt er een prachtig vergezicht richting Vlissingen, en je ziet de grootste containerschepen passeren richting zee en landinwaarts.

Sightseeing per fiets

De tweede volledige dag spendeerden we aan het vaste voedermoment en een fietstochtje van een 23-tal km in de polders en op de duinruggen in de buurt.

De fietstocht ging eerst richting Groede, een oud, pittoresk dorpje dat ongeschonden is gebleven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daar wilden we graag het Slijkstraatje bezoeken, waar verschillende ambachten te zien zijn. Aangezien het een doordeweekse dag was, bleek het gesloten te zijn.

Daarom ging het verder richting het Groede Podium en dat is een héél bijzondere plaats. Tijdens WO II deden de bunkers dienst als rodekruisdorp. Er werden zelfs vensters en deuren op geschilderd, zodat de bunkers gecamoufleerd leken. Niet te geloven dat er ooit sprake is geweest van dit erfgoed af te breken. Nu is het gratis te bezoeken en is er een geïntegreerd speelparadijs voor kinderen.

We namen verder de fiets door de Gruude polder, een natuurgebied voor vogelliefhebbers. Er kan ook enkel door gefietst worden op een dam. Wandelaars krijgen er iets meer vrij spel op de aangeduide wandelpaden.

De lus ging daarna opnieuw richting Breskens, maar dan via de de kustlijn en de duinen. Dat is het allermooiste aan Nederland, dat fietsers veilige en afgescheiden fietspaden kunnen volgen. Nadat we door het centrum en de haven van Breskens waren gereden, ging het weer richting camping.

We eindigden de fietstocht in de schuur met een verfrissend drankje uit de koelkast. Morgen was er nog een kort voedermoment om daarna de laatste dagen in Blankenberge te spenderen.

Dit was het weer voor deze blog. Een uitgebreide bespreking van de camperplaats in Blankenberge heeft u nog te goed in een volgende post 😊

Heeft u opmerkingen of vragen? Laat een berichtje achter onder deze blog, of stuur ons een mailtje.